چقدر سوختم این روزها به پای شما

چه شعر ها که سرودم فقط برای شما

برای آن که غم از جانتان بماند دور

نشسته ام سر ِ سجٌاده ی دعای شما

خدا نکرده اگر غصٌه در کمین باشد

به جان بنده الهی رسد بلای شما

دلم شکست ولی بی صد

ا و پنهانی

که هیچ چیز مهم نیست جز رضای شما

یکی دو بار به من التفات فرمودید

هزار مرتبه گفتم: فقط صفای شما

دلم نیامده یک بار هم بگویم

و

همیشه محترمانه زدم صدای شما

اگر چه خانه خرابم، در این خرابه هنوز

به هر چه می نگرم خالی است جای شما

شما بگو که پس از من چه کار خواهی کرد

اگر ز داغ بسوزیم در هوای شما؟

کجای دفتر شعر شما نشست "آتش"؟

کجای قصٌه ی ما نیست رد پای شما