(قائم آل محمد)
پیامبر(ص) مـــیفرماید:مــــهدى از فرزنـــــــــدان مــــن است که چـــــــهره اش چـــون ستاره تــابان است .(قائم آل محمد)
پیامبر(ص) مـــیفرماید:مــــهدى از فرزنـــــــــدان مــــن است که چـــــــهره اش چـــون ستاره تــابان است .درباره من
یار من یوسف نیا اینجا کسی یعقوب نیست
...................................................
لحظه ای چشمانمان از دوریت مرطوب نیست
ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز
.................................................
.................................................
نازنین اینجا خداهم پیش ما محبوب نیست
گر چه در هر جمعه ای زیبا دعایت میکنیم
..................................................
..................................................
بهترینم این دعاها جنسشان مرغوب نیست
ادامه...
۱. قَالَ ص: مَنْ أَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ رُضِیَ بِهِ حَکَماً لِغَیْرِهِ. امام صادق- که صلوات خداوند بر او باد- فرمود: هر کس که در مورد خود رعایت انصاف نماید به داورى دیگران پذیرفته شود. ۲. وَ قَالَ علیه‌السلام: إِذَا کَانَ الزَّمَانُ زَمَانَ جَوْرٍ وَ أَهْلُهُ أَهْلَ غَدَرٍ فَالطُّمَأْنِینَةُ إِلَى کُلِّ أَحَدٍ عَجْزٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: آنگاه که روزگار زمانه ستم و مردمش اهل نیرنگ باشند اعتماد به هر کسى درماندگى است. ۳. قَالَ علیه‌السلام: إِذَا أُضِیفَ الْبَلَاءُ إِلَى الْبَلَاءِ کَانَ مِنَ الْبَلَاءِ عَافِیَةٌ. امام صادق فرمود: چون بلا بر بلا فزاید (نشانه) رهایى از بلا باشد. ۴. قَالَ علیه‌السلام: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ صِحَّةَ مَا عِنْدَ أَخِیکَ فَأَغْضِبْهُ فَإِنْ ثَبَتَ لَکَ عَلَى الْمَوَدَّةِ فَهُوَ أَخُوکَ وَ إِلَّا فَلَا. امام صادق علیه‌السلام فرمود: چون خواستى سلامت نفس برادرت را دریابى او را بخشم آر، اگر در رفاقت با تو استوار ماند او برادر تو است، وگرنه برادرت نیست. ۵. قَالَ علیه‌السلام: لَا تَعْتَدَّ بِمَوَدَّةِ أَحَدٍ حَتَّى تُغْضِبَهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: به رفاقت کسى اعتماد مکن؛ تا او را امتحاناً سه بار به خشم آرى. ۶. قَالَ علیه‌السلام: لَا تَثِقَنَّ بِأَخِیکَ کُلَّ الثِّقَةِ فَإِنَّ صَرْعَةَ الِاسْتِرْسَالِ لَا تُسْتَقَالُ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: به دوستت اعتماد مطلق مکن زیرا زمین خوردن و از پاى درآمدن بر اثر دلباختگى و اعتماد همه‌جانبه را درمان و جبرانى نباشد. ۷. قَالَ علیه‌السلام: الْإِسْلَامُ دَرَجَةٌ وَ الْإِیمَانُ عَلَى الْإِسْلَامِ دَرَجَةٌ وَ الْیَقِینُ عَلَى الْإِیمَانِ دَرَجَةٌ وَ مَا أُوتِیَ النَّاسُ أَقَلَّ مِنَ الْیَقِینِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: اسلام یک درجه است، و ایمان درجهای است روى اسلام، و یقین درجهای است روى ایمان، و کمتر کسى به درجه یقین بالا رود. ۸. قَالَ علیه‌السلام: إِزَالَةُ الْجِبَالِ أَهْوَنُ مِنْ إِزَالَةِ قَلْبٍ عَنْ مَوْضِعِهِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: برکندن کوه‌ها آسان‌تر از برکندن دل‌ها از جاى خویش است. ۹. قَالَ علیه‌السلام: الْإِیمَانُ فِی الْقَلْبِ وَ الْیَقِینُ خَطَرَاتٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: ایمان در قلب است، و یقین، خطورها (و الهاماتى) است. ۱۰. قَالَ علیه‌السلام: الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیَا تُورِثُ الْغَمَّ وَ الْحَزَنَ وَ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا رَاحَةُ الْقَلْبِ وَ الْبَدَنِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: میل به دنیا مایه غم و اندوه و بىمیلى و زهد به دنیا مایه آسایش دل و پیکر باشد. ۱۱. قَالَ علیه‌السلام: مِنَ الْعَیْشِ دَارٌ یُکْرَى وَ خُبْزٌ یُشْرَى. امام صادق علیه‌السلام: خوش زیستن داشتن خانهاى اجارهاى و نانى خریدنى است. ۱۲. قَالَ علیه‌السلام: لِرَجُلَیْنِ تَخَاصَمَا بِحَضْرَتِهِ أَمَا إِنَّهُ لَمْ یَظْفَرْ بِخَیْرٍ مَنْ ظَفِرَ بِالظُّلْمِ وَ مَنْ یَفْعَلِ السُّوءَ بِالنَّاسِ فَلَا یُنْکِرِ السُّوءَ إِذَا فُعِلَ بِهِ. امام صادق علیه‌السلام به دو مرد که در حضورش نزاع مىکردند فرمود: هان! هر که با زورگویى پیروزى یابد، پیروزىاش نیکو نباشد و آن کس که با مردم بدى کند نبایستى از بدى مردم، ناراحت گردد. ۱۳. قَالَ علیه‌السلام: التَّوَاصُلُ بَیْنَ الْإِخْوَانِ فِی الْحَضَرِ التَّزَاوُرُ وَ التَّوَاصُلُ فِی السَّفَرِ الْمُکَاتَبَةُ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: برقرارى ارتباط بین برادران در وطن، دیدار یکدیگر و هنگام سفر، نامه‌نگارى است. ۱۴. قَالَ علیه‌السلام: لَا یَصْلُحُ الْمُؤْمِنُ إِلَّا عَلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ التَّفَقُّهِ فِی الدِّینِ وَ حُسْنِ التَّقْدِیرِ فِی الْمَعِیشَةِ وَ الصَّبْرِ عَلَى النَّائِبَةِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: مؤمن جز به سه خصلت نیک نشود: فهم در دین، اندازهدارى نیکو در زندگانى و بردبارى بر ناگوارى. ۱۵. وَ قَالَ علیه‌السلام: الْمُؤْمِنُ لَا یَغْلِبُهُ فَرْجُهُ وَ لَا یَفْضَحُهُ بَطْنُهُ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: بر مؤمن، عورتش چیره نگردد و شکمش او را رسوا نسازد. ۱۶. قَالَ علیه‌السلام: صُحْبَةُ عِشْرِینَ سَنَةً قَرَابَةٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: هم‌نشینى بیست ساله (به‌منزله) خویشاوندى است. ۱۷. قَالَ علیه‌السلام: لَا تَصْلُحُ الصَّنِیعَةُ إِلَّا عِنْدَ ذِی حَسَبٍ أَوْ دِینٍ وَ مَا أَقَلَّ مَنْ یَشْکُرُ الْمَعْرُوفَ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: احسان نسزد مگر نسبت به کسى که عیالوار یا دین‌دار است. و چه کم کسى باشد که احسان را سپاس دارد. ۱۸. قَالَ علیه‌السلام: إِنَّمَا یُؤْمَرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ یُنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ مُؤْمِنٌ فَیَتَّعِظُ أَوْ جَاهِلٌ فَیَتَعَلَّمُ فَأَمَّا صَاحِبُ سَوْطٍ وَ سَیْفٍ فَلَا. امام صادق علیه‌السلام فرمود: به راستى مؤمن [چون] امر به معروف شود یا نهى از منکر گردد پند پذیرد یا نادان یاد گیرد ولى آن که تازیانه و شمشیر دارد [پند یا آموزش] قبول نکند. ۱۹. قَالَ علیه‌السلام: إِنَّمَا یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ مَنْ کَانَتْ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ عَالِمٌ بِمَا یَأْمُرُ عَالِمٌ بِمَا یَنْهَى عَادِلٌ فِیمَا یَأْمُرُ عَادِلٌ فِیمَا یَنْهَى رَفِیقٌ بِمَا یَأْمُرُ رَفِیقٌ بِمَا یَنْهَى. امام صادق علیه‌السلام فرمود: تنها کسى مىتواند امر به معروف کند یا نهى از منکر نماید که داراى سه صفت باشد: به آنچه امر مىکند و از آنچه نهى مىنماید آگاه باشد، عادلانه امر کند و نهى نماید، با مهربانى و نرمی امر و نهى کند. ۲۰. قَالَ علیه‌السلام: إِنَّ اللَّهَ أَنْعَمَ عَلَى قَوْمٍ بِالْمَوَاهِبِ فَلَمْ یَشْکُرُوهُ فَصَارَتْ عَلَیْهِمْ وَبَالًا وَ ابْتَلَى قَوْماً بِالْمَصَائِبِ فَصَبَرُوا فَکَانَتْ عَلَیْهِمْ نِعْمَةً. امام صادق علیه‌السلام فرمود: خداوند بخشش‌هایی به مردمى داد و شکرش نکردند و آن نعمت‌ها وبال آنها شد، و مردمى را به مصیبت‌ها گرفتار کرد و صبر کردند، و بلاها براى آنها نعمت شد. ۲۱. قَالَ علیه‌السلام: صَلَاحُ حَالِ التَّعَایُشِ وَ التَّعَاشُرِ مِلْءُ مِکْیَالٍ ثُلُثَاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلُثُهُ تَغَافُلٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: مصلحت زندگى و معاشرت اجتماعى به پیمانهاى پر ماند که دو سوم آن هوش و زیرکى؛ و یک سومش نادیده گرفتن و تجاهل است. ۲۲. قَالَ علیه‌السلام: مَا أَقْبَحَ الِانْتِقَامَ بِأَهْلِ الْأَقْدَار. امام صادق علیه‌السلام فرمود: انتقام‌جویى قدرتمندان چه زشت است. ۲۳. قِیلَ لَهُ مَا الْمُرُوَّةُ فَقَالَ علیه‌السلام: لَا یَرَاکَ اللَّهُ حَیْثُ نَهَاکَ وَ لَا یَفْقِدُکَ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکَ. پرسیدند: مردانگى چیست؟ فرمود: خدا تو را آنجا که منع کرده نبیند و آنجا که امر کرده گم نکند. ۲۴. قَالَ علیه‌السلام: اشْکُرْ مَنْ أَنْعَمَ عَلَیْکَ وَ أَنْعِمْ عَلَى مَنْ شَکَرَکَ فَإِنَّهُ لَا إِزَالَةَ لِلنِّعَمِ إِذَا شُکِرَتْ وَ لَا إِقَامَةَ لَهَا إِذَا کُفِرَتْ وَ الشُّکْرُ زِیَادَةٌ فِی النِّعَمِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْفَقْرِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: سپاس آن کس که نعمتت داده بگذار، و بر کسى که شکرت گفت نعمت بخش، که نعمت‌ها با شکرگزارى مستدام شود، و با کفران و ناسپاسى زوال پذیرد، و حقّشناسى و سپاس‌گزارى نعمت را افزون کند، و ایمنى و پناه از فقر باشد. ۲۵. قَالَ علیه‌السلام: فَوْتُ الْحَاجَةِ خَیْرٌ مِنْ طَلَبِهَا مِنْ غَیْرِ أَهْلِهَا وَ أَشَدُّ مِنَ الْمُصِیبَةِ سُوءُ الْخُلُقِ مِنْهَا. امام صادق علیه‌السلام فرمود: از دست دادن حاجت و نیاز، از تقاضاى به نااهل خوشتر است، و دشوارتر از گرفتارى بدخویی ناشى از آن گرفتارى است. ۲۶. سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ یُعَلِّمَهُ مَا یَنَالُ بِهِ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ لَا یُطَوِّلَ عَلَیْهِ «4» فَقَالَ ع لَا تَکْذِبْ. مردى از آن حضرت (امام صادق علیه‌السلام) درخواست کلامى کوتاه نمود که حاوى خیر دنیا و آخرت باشد، فرمود: دروغ مگو. ۲۷. قَالَ علیه‌السلام: الدَّیْنُ غَمٌّ بِاللَّیْلِ وَ ذُلٌّ بِالنَّهَارِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: بدهکارى اندوه شب است و خوارى روز. ۲۸. قَالَ علیه‌السلام: إِذَا صَلَحَ أَمْرُ دُنْیَاکَ فَاتَّهِمْ دِینَکَ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: چون کار دنیایت را نیکو و مرتّب و روبه‌راه دیدى به دین و آئین خود بدگمان شو. ۲۹. قَالَ علیه‌السلام: بَرُّوا آبَاءَکُمْ یَبَرَّکُمْ أَبْنَاؤُکُمْ وَ عِفُّوا عَنْ نِسَاءِ النَّاسِ تَعِفَّ نِسَاؤُکُمْ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: با پدران خود خوش‌رفتارى کنید تا مشمول خوش‌رفتارى فرزند خود گردید، و نسبت به زنان مردم رعایت عفّت و پاکدامنى بنمایید تا زنانتان عفیف و پاکدامن گردند. ۳۰. قَالَ علیه‌السلام: مَنِ ائْتَمَنَ خَائِناً عَلَى أَمَانَةٍ لَمْ یَکُنْ لَهُ عَلَى اللَّهِ ضَمَانٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر که خائنى را امانت‌دار امانتى کند، او را نزد خدا ضمانتى نباشد. ۳۱. قَالَ علیه‌السلام: الْحَیَاءُ عَلَى وَجْهَیْنِ فَمِنْهُ ضَعْفٌ وَ مِنْهُ قُوَّةٌ وَ إِسْلَامٌ وَ إِیمَانٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: حیا دو گونه است: یکى ضعف و ناتوانى است، و دیگرى نیرومندى و اسلام و ایمان. ۳۲. قَالَ علیه‌السلام: تَرْکُ الْحُقُوقِ مَذَلَّةٌ وَ إِنَّ الرَّجُلَ یَحْتَاجُ إِلَى أَنْ یَتَعَرَّضَ فِیهَا لِلْکَذِبِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: رعایت نکردن حقوق زبونى است، و مرد را براى پوزش‌خواهى به دروغ وامىدارد. ۳۳. قَالَ علیه‌السلام: إِذَا سَلَّمَ الرَّجُلُ مِنَ الْجَمَاعَةِ أَجْزَأَ عَنْهُمْ وَ إِذَا رَدَّ وَاحِدٌ مِنَ الْقَوْمِ أَجْزَأَ عَنْهُمْ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: یک نفر که از میان جمعى سلام کند از همه کافى است، و یکى هم که از جمعى جواب گوید کفایت کند. ۳۴. قَالَ علیه‌السلام: السَّلَامُ تَطَوُّعٌ وَ الرَّدُّ فَرِیضَةٌ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: سلام مستحب است و جواب سلام واجب. ۳۵. قَالَ علیه‌السلام: مَنْ بَدَأَ بِکَلَامٍ قَبْلَ سَلَامٍ فَلَا تُجِیبُوهُ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر که پیش از سلام آغاز سخن کند جوابش نگویید. ۳۶. قَالَ علیه‌السلام: تَصَافَحُوا فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالسَّخِیمَةِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: به هم دست بدهید که کینه را می‌برد. ۳۷. قَالَ علیه‌السلام: اتَّقِ اللَّهَ بَعْضَ التُّقَى وَ إِنْ قَلَّ وَ دَعْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ سِتْراً وَ إِنْ رَقَّ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: از خدا اندکى هم که باشد، پروا کنید، میان خود و خدا پردهاى، هر چند نازک، بگذارید. ۳۸. قَالَ علیه‌السلام: مَنْ مَلَکَ نَفْسَهُ إِذَا غَضِبَ وَ إِذَا رَغِبَ وَ إِذَا رَهِبَ وَ إِذَا اشْتَهَى حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: آن کس که گاه خشم، طمع، ترس، و شهوت خویشتندار باشد، خدا بدنش را بر آتش حرام کند. ۳۹. قَالَ علیه‌السلام: الْعَافِیَةُ نِعْمَةٌ خَفِیفَةٌ إِذَا وُجِدَتْ نُسِیَتْ وَ إِذَا عُدِمَتِ ذُکِرَتْ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: عافیت نعمتى سبک‌وزن است، تا هست فراموش مىشود، و چون رفت به یاد مىآید. ۴۰. قَالَ علیه‌السلام: لِلَّهِ فِی السَّرَّاءِ نِعْمَةُ التَّفَضُّلِ وَ فِی الضَّرَّاءِ نِعْمَةُ التَّطَهُّرِ. امام صادق علیه‌السلام فرمود: خداى را در حال گشایش، نعمت احسان و تفضل است، و در سختى نعمت پاکى [از گناه]. 
چهل حدیث نورانی از امام صادق علیه‌السلام79
