(قائم آل محمد)
پیامبر(ص) مـــیفرماید:مــــهدى از فرزنـــــــــدان مــــن است که چـــــــهره اش چـــون ستاره تــابان است .(قائم آل محمد)
پیامبر(ص) مـــیفرماید:مــــهدى از فرزنـــــــــدان مــــن است که چـــــــهره اش چـــون ستاره تــابان است .درباره من
یار من یوسف نیا اینجا کسی یعقوب نیست
...................................................
لحظه ای چشمانمان از دوریت مرطوب نیست
ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز
.................................................
.................................................
نازنین اینجا خداهم پیش ما محبوب نیست
گر چه در هر جمعه ای زیبا دعایت میکنیم
..................................................
..................................................
بهترینم این دعاها جنسشان مرغوب نیست
ادامه...
خوشا به حال انان که حیدریند....فاطمی اند ......
السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین...
رخ مپوشان زمن وفرصت دیدار مگیر ماه رخسار علی پرده به رخسار مگیر
همه شب تا به سحرگاه پرستار تو ام تو به جان کندن خود جان پرستارمگیر
راه اینگونه مرو ورنه زغم می میرم پیش چشمان علی دست به دیوار مگیر
گل صد برگ علی آرزوی مرگ مکن دست بشکسته روی خالق دیدار مگیر
انتظارت انتظارم سیر کرد 2- انتظار عبارت است از آمادگی و امید برای ظهور آخرین امام از سلسله ائمة اوصیای پیامبر خاتم(ص)، حضرت حجهْْ بن الحسنالعسکری(ع)، چشم به راهش بودن، تلاش و کوشش برایزمینه‌سازی ظهورش کردن و در جهت اصلاح خود و جامعه گام برداشتن. نوعیامید به آینده داشتن. منتظر کسی است که از وضع موجود راضی نیست و برای وضع بهتر و مطلوب تلاش می‌کند.(اقرب الموارد، ج 5، ص 432؛ فرهنگ نوین، ص 714، واژه «نظر»)
آنکه میخواهد بیاید دیر کرد
تا به کی در انتظارت دیده بر در دوختن
آمدن رفتن ندیدن سوختن
مگر یتیم نبودی، خدا پناهت داد خدا، که در حرم امن خویش راهت داد هجوم جهل و خرافه، هجوم تاریکی «بر چون حسین(ع)، باید که گریندگان بگریند؛ زیرا گریستن بر او گناهان بزرگ را می زداید. چون ماه محرم می رسید، کسی پدرم را خندان نمی دید. غم و اندوه بر او چیره بود تا آنکه ده روز می گذشت. روز دهم، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود و می فرمود: این روزی است که حسین(ع) در آن کشته شد».[3] «هرکه در روز عاشورا کسب و کار خود را فرو گذارد، خداوند حاجت های دنیا و آخرت او را برآورده می سازد».[4] خدا! کدام خدا!؟ آن خدای بی مانند «مرگ حسین(ع) آتشی در دل مؤمنان انداخته است که هرگز سرد نخواهد شد».[1] «آنچه به م همان که جان نجیب تو را مراقب بود همان که سینه ی خالی از اشتباهت داد توان و توشه به پایان رسیده بود ولی خدا رسید به فریاد و زاد راهت داد بگو که نعمت پروردگار پنهان نیست خدا که دست تو را خواند و دستگاهت داد خدا که چشم تو را با نماز روشن کرد خدا که فرصت تشخیص راه و چاهت داد چقدر واقعه ی آسمانی و شفاف - خدا به یمن دعاهای صبحگاهت داد خدا که عاقبتی خیر و خوش عطایت کرد خدا که آینه را نور، با نگاهت داد قسم به روز، که خورشید، شمع خانه ی توست قسم به شب که خدا برتری به ماهت داد «روز شهادت حسین(ع)، سوگ ناک ترین روزهاست». امام صادق(ع) در پاسخ به این پرسش که چرا روز عاشورا سوگ ناک ترین روز نامیده شده است، نه روز رحلت پیامبر و حضرت فاطمه3 و روزشهادت حضرت علی(ع) و امام حسن(ع)، فرمود: «به این دلیل روز شهادت حسین(ع)، سوگ ناک ترین روزهاست که اصحاب کسا؛ این گرامی ترین آفریدگان نزد خدای تعالی، پنج نفر بودند... پس چون حسین(ع) کشته شد، دیگر کسی از اهل کساء باقی نماند که پس از او مایه تسلی خاطر مردم باشد. بنابراین، رفتن حسین(ع)، به منزله رفتن همه آنهاست، چنان که باقی بودن آن حضرت مثل این بود که همه اهل کسا زنده هستند».[5] خدا که شعله ی روشن به جای آهت داد خدا که جان تو را از الهه ها پیراست خدا که غلغله قول لا الهت داد جدا نمی شود از تو خدا، نخواهد شد خدا رفیق سفر، بخت نیکخواهت داد یتیم آمده ام، مانده ام، پناهم دهخدایا قسمت می دهم هر لحظه کمکم کنی تا نفسم را به قربانگاه درگاهت عرضه کنم و تو قربانی شدن و نلرزیدن و نلغزیدن را عنایت فرما عید سعید قربان مبارکامام رضا(ع)
امام صادق(
خدا پناه در آن دوره ی سیاهت دادپیامبر اکرم(ص)
امام حسن(ع)
مام صادق(ع)