شهید عباس بابایی

با عباس سوار موتور بودیم ؛ یک دفعه گفت " دایی نگه دار " متوجه ییرمردی شدم که داشت پیاده می رفت. خودش پیاده شد، پیرمرد رو پشت من سوار کرد.

بعد از سوار شدن پیرمرد به من گفت: "دایی جان شما ایشان رو برسون ؛ من خودم پیاده بقیه راه رو میام." پیرمرد رو رسوندم. هنوز چند متری دور نشده بودم که دیدم عباس بدو بدو رسید! نگو برای اینکه من به زحمت نیفتم همه مسیر رو دویده بود.

شهید عباس بابایی 

همین که روزهای نزدیک به عملیات می رسید،برای بچه ها فال حافظ می گرفت.
نزدیک عملیات کربلای 5 بود.
این بار اولین بازشدن کتاب به نیت من بود.
بعد از کمی مکث و زمزمه با لهجه شیرین گفت:"نه کاکو جان!
 دریغ از یک روزنه کوچک، انگار اصلا قرار نیست از دست تو راحت بشیم!"

بقیه در ادامه مطلب

مادر ختم سوره ی واقعه برداشت؛ به این نیت که اگه قراره پسرش شهید بشه،
 روز عاشورا باشه و گریه ای که می کنه برای سیدالشهداء باشه!

محمود که رفت منطقه، عکسش رو قاب گرفت 
 نصب کرد رو دیوار.

روز عاشورا که رسید، مادر هنوز خبر نداشت که محمود شهید شده
 نگاه کرد به قاب عکسش که از قبل

آماده اش کرده بود و دست هاش رو رو به آسمان بلند کرد:

" خدایا، هنوز منو قابل ندونستی که دعام رو مستجاب کنی . . . "

چند روز بعد دعای مادر مستجاب شد . . .

خبر شهادت محمود رو برای مادر آوردنندایی به بی غیرتان

بگذار کسانی که دم از اسلام می زنند و مسلمان نیستند ببینند که دشمن صهیونیستی چگونه پابر سینه دختر مسلمان می گذارد
بگذار ببینند!!!
نمیدانم به غیرتشان بر نمیخورد؟
نمیدانم اینها از نسل چه کسانی هستند ؟که اینگونه بی غیرت اند

بگذار روزی را ببیند که صهیونیستها جلوی چشمشان پابرسینه ناموسشان میگذارند اما حیف بازهم بی غیرتی خود را نشان میدهند و صدایی از انها در نمیای