ازدواج خدیجه با پیامبر(ص): از مسائل مهم و بحث ‏انگیز در زندگانی خدیجه ‏علیها السلام، ازدواج او با پیامبر اکرم ‏صلی الله علیه وآله است. این ازدواج نه تنها در آن زمان به دلایلی - همچون خواستگاری غیرمستقیم او از پیامبرصلی الله علیه وآله و نیز قبول مهریه از مال خود و نیز رد کردن خواستگاری اشراف و بزرگان مکه نقل محافل زنان و مردان قریشی زمان خود شده بود؛ بلکه در دوران معاصر نیز از سوی بدخواهان و احتمالاً با اهدافی خاص، شبهاتی درباره این ازدواج مطرح شده است که نیاز به پاسخ دارد. سن آن بزرگوار در هنگام ازدواج نیز از دیگر مسائل بحث ‏انگیز است. مشهور است که حضرت خدیجه‏ علیها السلام در هنگام ازدواج، چهل ساله بوده است که بدین ترتیب، پانزده سال از پیامبر خدا بزرگ‏تر بوده است. اما با مراجعه به منابع، در می ‏یابیم که نظرات دیگری درباره سن او هنگام ازدواج وجود دارد؛ از آن جمله می‌‏توانیم به 25، 28، 30، 35، 44، 45 و 46 اشاره کنیم. در میان مورخان و محدثان پیشین، 28 ساله بودن آن حضرت ‏صلی الله علیه وآله بیشتر مورد پذیرش بود. (الصحیح من سیرة النبی ‏صلی الله علیه وآله، ج 2، ص 115 و 116.)  بدین ترتیب تفاوت سنی او با پیامبرصلی الله علیه وآله بیشتر از سه سال نبوده است. از جریان خواستگاری و اظهار علاقه خدیجه به پیامبرصلی الله علیه وآله و گفته‌‏هی او درمى‌‏یابیم که این علاقه، بر محور ارزش‏هی پاک انسانی بوده است. حضرت خدیجه در یکی از اولین مکالمات خود با پیامبرصلی الله علیه وآله علت علاقه خود را چنین بیان می‌‏کند: «انی رغبت فیک لقرابتک منی و شرفک فی قومک و امانتک عندهم و حسن خلقک و صدق حدیثک»؛ (اسدالغابة، ج 5، ص 434.)؛ «من به تو علاقه‏‌مند شدم، زیرا با من خویشاوندی، در میان قومت شریفی، در نزد قبیله‏‌ات به امانت داری مشهوری، داری اخلاق نیک مى‌‏باشی و راستگو هستی».  اما برخی از خاورشناسان - با استناد به اموری واهی در صدد اثبات این نکته هستند که پیامبر خدا، به جهت اموال خدیجه با او ازدواج کرد! حتی کار رابه جایی رسانده‏‌اند که با جعل داستان‏هایی دروغین، درصدد اثبات مدعی خود برآمده و از جمله گفته‏‌اند: آن حضرت‌‏صلی الله علیه وآله در آغاز به خواستگاری دختر عمویش ام هانی دختر ابوطالب رفت و عمویش به جهت فقر و ناداری او، این خواستگاری را به فال نیک نگرفت و پیامبرصلی الله علیه وآله به جهت آنکه از ذلت فقر رهایی یابد، به سراغ خدیجه رفت!! (نساء النبى‌‏صلی الله علیه وآله، ص 54 به نقل از: مرگلیوث). دیگری چنین شایعه پراکنی کرده که پیامبرصلی الله علیه وآله به جهت تفاوت موقعیت اجتماعی خود با خدیجه ‏علیها السلام، همیشه از این نکته بیم داشت که از سوی خدیجه، درخواست طلاق از او شود!!(همان، به نقل از: مویر). در پاسخ به این شبهات گفتنی است: یکم. با مراجعه به منابع معتبر اسلامی درمى‌‏یابیم که این خدیجه بود که در آغاز به پیامبرصلی الله علیه وآله، علاقه‏‌مند شد و به واسطه‌‏هی مختلف، سعی در برپایی مراسم ازدواج داشت و حتّی حاضر به قبول مهریه در مال خود گشت. دوّم. داستان خواستگاری آن حضرت‏ صلی الله علیه وآله از ام‏هانی، در هیچ یک از منابع تاریخی نیامده و معلوم نیست که «مرگلیوث» آن را از کجا گرفته است. سوّم. نوع برخورد ابوطالب با پیامبرصلی الله علیه وآله در طول زندگانی خود - چه قبل از بعثت و چه بعد از آن نشان دهنده بالاترین درجات فداکاری او، درباره پیامبرصلی الله علیه وآله است و طبیعی است چنین فرد فداکاری، هیچ گاه درخواست ازدواج حضرت با دخترش را رد نخواهد کرد. چهارم. خطبه‏‌ی که ابوطالب در مراسم عقد پیامبرصلی الله علیه وآله با خدیجه ایراد کرد، به خوبی نشانگر دیدگاه او درباره آن حضرت است. او در این خطبه برادرزاده خود را چنین معرفی مى‌‏کند: «... ثم ان ابن اخی هذا (رسول‏اللّه) ممن لایوزن برجل من قریش اِلاَّ رجّح به ولایقاس به رجل اِلاَّ عَظُم عنه و لا عِدل له فی الخلق....»؛ (بحارالانوار، ج 16، ص 14.) ؛ «برادرزاده‌‏ام (رسول خدا) از همه مردان قریش برتر است و هر کس با او سنجیده شود، در مقایسه کم مى‌‏آورد و او همانندی در میان مردمان ندارد». هنگامی که عده‌‏ی، سخن خدیجه‌‏علیها السلام را - که مهریه را در مال خود قرار داده بود به سخره گرفته، با شگفتی گفتند: چگونه زنان مهریه را متعهّد مى‌‏شوند؟ ابوطالب غضبناک شد و گفت: اگر مردی همانند برادرزاده‏‌ام باشد، او را با بیشترین مهر خواستار مى‌‏شوند؛ اما اگر مردی همانند یکی از شماها باشد، طبیعی است که باید بری ازدواج، مهر سنگینی بپردازد. (همان).بنابراین از چنین شخصیتی بسیار بعید است که خواستگاری پیامبرصلی الله علیه وآله را درباره دختر خود، رد کند؛ بلکه او این خواستگاری را بزرگ‏ترین افتخار بری خود خواهد دانست. پنجم. نوع برخورد خدیجه‌‏علیها السلام با پیامبرصلی الله علیه وآله، نشانگر آن است که همیشه صفا و صمیمیت و وفا و یگانگی در این خانواده، حکم‏فرما بوده است. خدیجه‌‏علیها السلام در دوران عبادت پیامبرصلی الله علیه وآله در غار حرا، همیشه مراقب آن حضرت‌‏ صلی الله علیه وآله بود و بارها بری او غذا مى‌‏فرستاد. (الاصابة، ج 8، ص 99)، «خرجت تلتمس رسول الله‏ صلی الله علیه وآله باعلی مکة و معها غذاوه». او همیشه آماده بود که حتی کوچک‏ترین تمایلات آن حضرت‌ ‏صلی الله علیه وآله را - که به زبان هم نمى‌‏آورد به انجام رساند؛ چنان که وقتی دید آن حضرت ‏صلی الله علیه وآله به زید بن حارثه - که در آن هنگام به عنوان برده نزد خدیجه به سر مى‌‏برد علاقه دارد، او را به حضرت رسول‌ ‏صلی الله علیه وآله بخشید (همان، ج 8، ص 102). بالاخره چنان آرامشی در فضی خانه برقرار کرده بود که برخی از مورخان، حق از آن، با عنوان «کان یسکن الیها» (همان). (در نزد خدیجه آرامش مى‌‏یافت) یاد کرده‌‏اند.