همچو گنجشکی لب بام نشستم تا بیایی 

با سکوتم هیبت غم را شکستم تا بیایی 

یوسف م افتاده ای در چاه بیرحم جدایی 

همچو یعقوب زعطر ت مست مستم تا بیایی 

طاقت دوری کجا تا لحظه ها را می شمارم 

شعله ای در حسرت پروانه هستم تا بیایی

تو بین منتظران هم عزیز من ، چه غریبی

عجیب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بیخیال نشستیم ، نه کوششی نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم ؛ خدا کند که بیایی

در وادی انتظار زمان را بنگر که چگونه از هجر تو

 همچون شمع ذره ذره آب می گردد

 کی می آیی که قطره ها به دریا بپیوندند ؟

خیبر گشای فاطمه(س) کی می آیی؟

دل به داغِ بی کسی دچار شد نیامدی

چشمِ ماه و آفتاب تار شد نیامدی

ای بلندتر زِ کاش و دورتر زِ کاشکی

روزهای رفته بی شمار شد نیامدی