بنام خدا

نظامی زن انگلیسی که پس از بازگشت از ماموریت خود در عراق، فرزندش را در آغوش می فشارد.

  آهای سرباز، آهای مادر!...
  گریه کن، تو حق داری گریه کنی. شاید ماهها و سالهاست که فرزندت را ندیده ای.
  فرزند دلبندت را. کودک معصومی که تاب دوری مادر نداشته و حتماً از تو بیشتر، برایت دلتنگی می کرده.
  گریه کن سرباز، گریه کن تا سبک شوی...
  گریه کن، بخاطر گوهر مادری که از تو ستانده اند، و در عوض تو را مفتخر! کرده اند به این لباسها.
  این لباسها که اصلاً به قامت تو سازگار نیست...
  گریه کن که تاج زن بودن از سرت افتاده... 
  گریه کن که هیچ لذتی به پای مادری نمی رسد و تو را محروم کرده اند، ذائقه ات را خراب کرده اند...

  اما....... من چند حرف دیگر با تو دارم سرباز...
  تو مادری، حق داری بچه ات را دوست داشته باشی. حق داری برایش دلتنگ شوی...                    سئوالی از تو دارم ؟؟               این کودک را می شناسی؟